W Reumatoidalnym Zapaleniu Stawów stosuje się przede wszystkim glikokortykosteroidy (działające przeciwzapalnie) i leki modyfikujące przebieg choroby, zarówno niebiologiczne (np. metotreksat, leflunomid), jak i nowsze, biologiczne (np. adalimumab, etanercept, infliksymab). Leki z grupy NLPZ stosuje jako środki wspomagające leczenie bólu. Elementy jakie musi posiadać wkładka ortopedyczna, aby działała dynamicznie Płaska, stabilna platforma podeszwowa wkładki - czyli płaski spód wkładki. Dzięki temu wkładki ortopedyczne FootWave™ idealnie imitują prawidłowe podłoże dla stopy a wkładki nie przemieszczają się. I0w9. Osoby, które na co dzień biegają, pewnie nie raz doznały bólu w tylnej części pięty. Może to być skutek przeciążenia i nadmiernego napięcia tylnej części uda i podudzia. Ból, który odczuwają biegacze, zlokalizowany jest na rozcięgnie podeszwowym. Co to dokładnie znaczy i jaki ma wpływ na komfort w trakcie poruszania się? Na samym początku przybliżmy to zagadnienie. Rozcięgno podeszwowe to pasmo tkanki, które ciągnie się od pięty, aż do palców. Rozcięgno jest połączone tkankami również z łydką. Bardzo często dochodzi do jego przeciążenia, gdyż jego zadaniem jest dźwiganie pewnej ilości ciężaru ciała. Rozcięgno podeszwowe – anatomia Jak już wspomnieliśmy powyżej, rozcięgno podeszwowe to tkanka umiejscowiona od strony podeszwowej na stopie. Rozciąga się od guzowatości kości piętowej poprzez przodostopie, aż do przyśrodkowej przegrody międzymięśniowej. W tym miejscu warto zaznaczyć, że rozcięgno należy do poprzecznego i podłużnego wiązania stopy. Pasmo to ma bardzo duże znaczenie podczas chodzenia i biegania. Jednak dolegliwości bólowe mogą pojawić się nie tylko u osób aktywnych fizycznie. Na skutek długotrwałego obciążania stawu skokowego, rozcięgno jest naprężone, skutkiem czego jest ból lub dyskomfort. Zapalenie rozcięgna podeszwowego – objawy Zapalenie rozcięgna podeszwowego to bardzo częste schorzenie ortopedyczne, dla którego charakterystyczny jest właśnie ból zlokalizowany w okolicy pięty. Objawy zapalenia rozcięgna podeszwowego mogą pojawić się u osób aktywnych na co dzień jak na przykład sportowców, w tym biegaczy jednak nie tylko. Może to być też problem osób, których charakter pracy wymaga wielogodzinnego zachowania pozycji stojącej. Ponieważ rozcięgno podeszwowe odpowiada za dźwiganie ciężaru znacznej części ciała, ból w okolicy pięty może pojawić się u osób z nadwagą. Dzięki odpowiednio wcześnie rozpoznanym objawom tego schorzenia można w skuteczny sposób wyleczyć problem. Do głównego objawu należy właśnie ból pięty, zlokalizowany w głównej mierze po przyśrodkowej jej stronie. Może być silny i odczuwalny zwłaszcza z rana, po wstaniu z łóżka. Natomiast zmniejszać się będzie wraz z większą liczbą pokonanych kroków. Co warto zaznaczyć, do zdiagnozowania problemu zapalenia rozcięgna podeszwowego nie są wymagane badania obrazowe, takie jak RTG. Diagnozę w tym przypadku stawia specjalista (zazwyczaj jest to ortopeda bądź fizjoterapeuta) na podstawie opisaniu podczas wizyty objawów. Jest to przede wszystkim ból pojawiający się niezależnie od jakichkolwiek czynników i nasilający się podczas dotykania pięty po jej wewnętrznej stronie. Niekiedy ból rozcięgna podeszwowego może nasilić się także przy wchodzeniu po schodach. W sytuacji, gdy objawy utrzymują się przez długi czas, lekarz może zlecić badanie obrazowe – RTG lub USG. Warto też zaznaczyć, że tylko dzięki szybkiej reakcji i konsultacji ze specjalistą, możliwe jest zapobieganie długotrwałemu procesowi leczenia i rehabilitacji. Jak leczyć rozcięgno podeszwowe – odpowiadamy! Aby pozbyć się problemu bólowego, spowodowanego zapaleniem rozcięgna podeszwowego, ważne jest wdrożenie w codzienne aktywności bardzo istotnych zasad. Mogą one wpłynąć pozytywnie na komfort w trakcie chodzenia oraz pozwolą zminimalizować, a w efekcie finalnym pozbyć się bólu rozcięgna podeszwowego. Jakie są to zasady? przyjmowanie leków przeciwzapalnych, zarówno tych doustnych, jak i maści, które pomogą pozbyć się problemu; schładzanie pięty w celu zminimalizowania odczucia bólu. Można w tym przypadku zastosować masaż kostkami lodu albo też okład z żelu chłodzącego; rozciąganie rozcięgna podeszwowego i mięśni znajdujących się w tylnej części uda. Pozwoli to na zmniejszenie napięcia tkanek, a tym samym usprawni proces gojenia. Samo ćwiczenie powinno trwać nie więcej niż 30 sekund. rozmasowanie rozcięgna przed obciążeniem stopy. Osoby, które mają problem z zapaleniem tej tkanki, powinny wyrobić w sobie nawyk rozmasowania rozcięgna jeszcze przed wstaniem z łóżka. W ten sposób zminimalizowane zostanie odczucie bólu po stawianiu pierwszych kroków z rana. Po ustaniu stanu zapalnego osoba borykająca się z tym problemem powinna rozpocząć leczenie kierunkowe. Polega ono na leczeniu przyczyny dolegliwości. W tym przypadku niezbędny może się okazać zakup indywidualnie dopasowanych wkładek ortopedycznych, które poprawią komfort poruszania się. W czasie konsultacji specjalista może zalecić też taping rozcięgna podeszwowego. Oklejanie stopy i samej tkanki przy pomocy elastycznych plastrów może okazać się nieocenionym wsparciem ćwiczeń pozwalających na zlikwidowanie dolegliwości bólowych. Zaobserwowałeś u siebie niepokojący ból pięty? Koniecznie to skonsultuj! Jeżeli od dłuższego czasu, zwłaszcza po długotrwałym chodzeniu, czy też zaraz po wstaniu z łóżka, odczuwasz ból w okolicy pięty, umów się na wizytę do specjalisty. Pamiętaj, że im wcześniej zdiagnozowany problem, tym krótszy czas powrotu do sprawności. W naszym Centrum Rehabilitacji REHASANKA możesz umówić się zarówno online, jak i telefonicznie. Nasi wykwalifikowani specjaliści zdiagnozują problem i ustalą dalsze kroki leczenia. Zapraszamy! Zapalenie powięzi podeszwowej jest jedną z najczęstszych przyczyn bólu pięty i stopy, która dotyka aż 10% społeczeństwa. Ból i sztywność stóp nasilają się rano, a następnie w ciągu dnia, gdy nieco rozruszamy kończyny, ustępuje. Dlatego też często bagatelizujemy problem, pozwalając mu się rozwijać, co może prowadzić do rozwoju poważniejszych dolegliwości, jak ostroga piętowa. W artykule wyjaśnimy, czym jest zapalenie powięzi podeszwowej, jak je rozpoznać oraz jakie są ćwiczenia i sposoby rehabilitacji. Czym jest powięź podeszwowa?Czym jest zapalenie powięzi podeszwowej?Jakie objawy towarzyszą zapaleniu powięzi podeszwowej?Leczenie zapalenia powięzi podeszwowejRokowaniaO czym należy pamiętać? Czym jest powięź podeszwowa? Powięź podeszwowa jest to struktura, która rozciągnięta jest od guza piętowego w kierunku paliczków stopy. W literaturze fachowej spotkacie się również z pojęciem rozcięgna podeszwowego, które używane jest zamiennie z powięzią. Struktura ta jest znana przede wszystkim osobom, które uczestniczyły w komisji lekarskiej kwalifikującej do odbycia służby wojskowej, gdzie sprawdzano, czy potencjalny kandydat nie ma tzw. platfusa — płaskostopia. Jej główną funkcją jest utrzymanie łuku poprzecznego stopy, odpowiedniego wysklepienia i amortyzacja stawów podczas chodu. Czym jest zapalenie powięzi podeszwowej? Funkcja amortyzacyjna powięzi odpowiada za przejęcie przeciążeń. Jej zadaniem jest ochrona struktur kostnych i stawowych. Pamiętajmy, że stopy muszą wziąć na siebie cały ciężar ciała, co przy znacznej intensywności wysiłku może być dla nich sporym wyzwaniem. Podobnie, jak podczas treningu mięśni, w rozcięgnach również pojawiają się mikrouszkodzenia. Uszkodzenia te mogą być nasilone poprzez zły dobór obuwia, w którym uprawiamy aktywność, a także poprzez trening na zbyt twardej nawierzchni. Dość często spotykam się również z osobami, które trenują na profesjonalnym tartanie stadionowym z myślą, że jest to nawierzchnia miękka, więc nie będzie powodować problemów ze stawami — nic bardziej mylnego. Powierzchnia tartanu jest elastyczna, oddaje energię, co przy braku umiejętności biegacza będzie dodatkowo obciążać stawy. Zazwyczaj wykonuje się tam treningi przedstartowe, w specjalnym, ultralekkim obuwiu z kolcami. Długie dystanse wybiegania nie powinny być wykonywane w takich miejscach. Przeciążenie powięzi prowokuje powstanie stanu zapalnego. Nie tylko osoby trenujące są narażone na wystąpienie dolegliwości bólowych. Również osoby pracujące w pozycji stojącej, gdzie wywierany jest długotrwały nacisk na rozcięgno, narażone są na ryzyko mikrouszkodzeń i pojawienie się przypadłości. Inne czynniki, które będą nasilać stan zapalny, to wady stóp, zbyt mocno napięte mięśnie łydek, jak i otyłość. Ograniczenia ruchomości stawu skokowego, zwłaszcza w kierunku zgięcia grzbietowego stopy. Zgięcie grzbietowe stopy polega na jej zgięciu w kierunku piszczeli. Tego typu ruch jest praktykowany bardzo rzadko. Zbyt mocno napięte mięśnie piszczeli lub ciasne, mocno ograniczone ruchowo stawy skokowe, są częstą przyczyną wystąpienia stanu zapalnego. Podobnie ma się kwestia mięśni łydek. Zbyt mocno napięte mięśnie łydek, zwłaszcza mięśnie brzuchate łydki, mogą powodować ból w okolicy guza piętowego. Może to być powiązane ze stanem zapalnym rozcięgna. Istotne jest również występowanie wad stóp, takich jak płaskostopie i stopa wydrążona. Obie wady będą nadmiernie obciążać więzadła stopy, co będzie przyczyniać się do szybszego pojawienia się mikrouszkodzeń, a to z kolei będzie rozwijało stany zapalne. Innymi przyczynami związanymi z wadami są nierówne kończyny dolne. Minimalne różnice w długości kończyn powodować będą mocniejsze przeciążenie jednej ze stron ciała. Jakie objawy towarzyszą zapaleniu powięzi podeszwowej? Osoby, które dotknięte są stanem zapalnym rozcięgna podeszwowego, będą miały tendencje do nadmiernej pronacji stopy i koślawienia stawu skokowego. Jest to ruch, który polega na skierowaniu małego palca od stopy w górę. Z kolei staw skokowy zapada się w stronę kostki wewnętrznej. Charakterystycznym objawem jest ból w okolicy pięty i śródstopia. Ból jest silny rano, gdy stawiamy pierwsze kroki po przebudzeniu. Gdy nieco się rozruszamy, ból jest mniejszy, a czasem nawet ustępuje. Ponownie ból nasila się wieczorem, gdy stopy są już zmęczone. W nocy oraz podczas odpoczynku ból ustępuje. Jest to typowy objaw związany z przeciążeniem i zmęczeniem struktur odpowiedzialnych za stabilizację. W przypadku treningu stopy bolą mniej, gdy jesteśmy rozgrzani i trenujemy. Gdy zakończymy aktywność i ciało ostygnie, zaczynamy wyraźnie czuć, jak ból narasta i zazwyczaj jest silniejszy niż przed wysiłkiem. Stanie w miejscu również robi się kłopotliwe. Długotrwały ucisk naszej masy ciała na rozcięgna będzie powodować drażniący ból, który narasta. Leczenie zapalenia powięzi podeszwowej W przypadku chorób i kontuzji o podłożu prozapalnym kluczowym elementem jest ograniczenie aktywności, która będzie nasilać problem z rozcięgnem. Jeżeli jesteś osobą aktywną, dużo trenujesz, konieczne będzie zmniejszenie częstotliwości treningów lub przerwanie ich na jakiś czas. Zrezygnować również powinniśmy z obuwia z twardą podeszwą, jak i aktywności na twardym podłożu. Niekiedy konieczne będzie zastosowanie specjalnych wkładek ortopedycznych, gdy np. nasza praca wymaga pozycji stojącej i nie możemy sobie pozwolić na czasowe zmiany. Zainwestować musimy w obuwie o grubej i miękkiej podeszwie, które jest dobrze wyprofilowane, zmniejszające nacisk na piętę. Warto skorzystać z profesjonalnej obsługi sklepów sportowych, które oferują dobór obuwia do stopy klienta. Kolejnym krokiem jest wyciszenie stanu zapalnego. W tym przypadku często zaleca się zastosowanie niesteroidowych leków przeciwzapalnych (NLPZ). Dodatkowo możemy skorzystać ze schładzania całościowego stóp, jak i miejscowego, w okolicach guza piętowego stopy. Bardzo dobrze sprawdzają się również suplementy o działaniu przeciwzapalnym jak kwasy tłuszczowe omega 3, kwas bosweliowy, metylosulfon. Jeżeli stan zapalny jest lekki i pozwala nam podjąć aktywność fizyczną, możemy wdrożyć ćwiczenia rehabilitacyjne, takie jak: Rozciąganie mięśni łydek Rozciąganie ścięgna Achillesa Przetaczanie piłki pod podeszwą stopy oraz uwalnianie punktu spustowego Dobrym sposobem rozluźnienia stopy jest również zastosowanie masażu tkanek głębokich, który powinien wykonać profesjonalny fizjoterapeuta lub masażysta. Jeżeli chodzi o zabiegi fizykalne, bardzo dobrze sprawdza się zastosowanie fali uderzeniowej. Po kilku zabiegach pacjenci czują wyraźną ulgę i są w stanie normalnie funkcjonować. Często stosuje się również plastrowanie — kinesiotaping. Zadaniem plastrów jest wzmocnienie osłabionych mięśni, jak i odciążenie pracy rozcięgna. Bardzo ważnym elementem jest również poprawa biomechaniki pracy stawu skokowego. Czasem po analizie chodu pacjenta okazuje się, że stawia on stopy w sposób niewłaściwy, który mocno nadwyręża powięź stopy. Wymagana jest wtedy korekta techniki chodu pod okiem fizjoterapeuty. Podobnie jest z techniką biegu, gdzie mocno uderzamy stopami o podłoże. Niestety z bieganiem jest tak, jak z treningiem na siłowni — nie każdy z nas jest urodzonym biegaczem i również musimy się nauczyć prawidłowego biegu, który będzie mniej wymagający dla stawów. Mocno zaawansowane stadia zapalenia rozcięgna mogą wymagać podania miejscowego kortykosteroidów lub osocza bogatopłytkowego. W ostateczności wykonywany jest również zabieg chirurgiczny. Rokowania Niestety w przypadku zapalenia powięzi podeszwowej musimy uzbroić się w cierpliwość. Bardzo trudno jest szybko opanować stany zapalne ze względu na to, że nasze ciało jest w ciągłym ruchu. Każdy z nas ma potrzebę przemieszczania się i rzadko kiedy możemy pozwolić sobie na to, aby leżeć całymi dniami i odpoczywać. Nawet zwykły chód będzie czynnikiem podrażniającym ścięgno, co wydłuża czas leczenia i regeneracji. O czym należy pamiętać? Zapalenie rozcięgna podeszwowego jest najczęstszą przyczyną bólu pięty. Nawracające bóle stóp powinny być sygnałem do konsultacji z fizjoterapeutą. Regularny stretching mięśni łydek, ścięgna Achillesa i rolowanie stóp są skutecznymi sposobami przeciwdziałania tej przypadłości. Przyczyny bólu stopy w okolicy pięty są bardzo różne. Wiele dolegliwości zaczyna się już w młodym wieku, dlatego ból pięty bardzo często ma związek z noszeniem źle dobranego obuwia. Dlaczego bolą pięty? Bolące pięty są uprzykrzającą życie dolegliwością również w wieku starszym, która sprawia znaczny dyskomfort i utrudnia normalne poruszanie się. W obu przypadkach dolegliwości bólowe są większe u osób aktywnych sportowo. Ból pięty przy chodzeniu może mieć źródło w wielu schorzeniach, jak np.: zapalenie rozcięgna podeszwowego, choroba Haglunda, zespół kanału stępu czy neuropatia Baxtera. W każdym z tych przypadków kluczowa w procesie leczenia jest właściwa diagnostyka. Aby uniknąć zmian zwyrodnieniowych, znacznego nasilenia objawów bólowych i ewentualnego uszkodzenia nerwu, należy skonsultować się z ortopedą w celu dokonania rozpoznania i wszczęcia właściwej procedury leczenia. Co to jest ostroga piętowa? Wielu pacjentów zgłasza się do ortopedy z dokuczliwym bólem pięty pytając, czy przyczyną ich dolegliwości może być tzw. ostroga piętowa. Ta potoczna nazwa dotyczy zapalenia rozcięgna podeszwowego i jest spotykana dość często. Pacjenci zgłaszają lekarzowi nagły i bardzo dokuczliwy ból pięty z tyłu, w okolicy części podeszwowej. W tym wypadku problem dotyczy tkanki miękkiej (rozcięgna), która rozpościera się od guza kości piętowej i biegnie do palców. Pojęcie ostrogi piętowej zaś bierze się z obrazu radiologicznego, gdzie na zdjęciu rentgenowskim widoczny jest wyrostek, czyli kolec kości piętowej. Tworzy się on na skutek zapalenia toczącego się w miejscu, gdzie kość pięty łączy się z rozcięgnem piętowym. Jakie są objawy zapalenia rozcięgna podeszwowego? Problem ostrogi piętowej dotyczy zarówno kobiet, jak i mężczyzn. Występuje częściej u osób starszych, pracujących lub dużo przebywających w pozycji stojącej, w wyniku zmian zwyrodnieniowo-przeciążeniowych. Na ból pięt szczególnie narażone są osoby otyłe, a także mające ograniczony zakres ruchu w obrębie stawu skokowego. U osób z nadwagą występuje spłaszczenie podłużnego łuku stopy powodując, że rozcięgno piętowe naciąga się jeszcze bardziej. Patologia ta często występuje u sportowców, szczególnie u biegaczy, których treningi są zbyt intensywne. Może być też efektem długoletniego noszenia butów na wysokim obcasie przez kobiety. Głównym objawem jest przeszywający ból pod piętą, odczuwany rano w czasie pokonywania kilku pierwszych kroków po wstaniu. Czasem ból pięty po nocy ustaje w czasie dnia, a pod wieczór wraca, rozszerzając się na całą piętę. Bólowi, który występuje po stronie przyśrodkowej pięty, często towarzyszy napięcie powięzi podeszwowej, z jednoczesną utrudnioną możliwością grzbietowego zgięcia stopy. Diagnostyka i leczenie zapalenia rozcięgna podeszwowego W rozpoznaniu bólu pięty wskazane jest badanie palpacyjne, gdyż tkliwość okolicy ostrogi piętowej jest bardzo duża. Do rozpoznania ostrogi piętowej konieczne jest wykonanie badania RTG, które może ujawnić , czy ból pięty, z którym się borykamy jest związany z obecnością ostrej narośli kostnej na pięcie. Lekarz może dodatkowo zlecić badanie rezonansem magnetycznym, który pozwala wykryć nieprawidłowości w obrębie powięzi podeszwowej. MRI może również pokazać niewidoczne złamania przeciążeniowe wywołujące ostry ból pięty z tyłu w obrębie podeszwy stopy. W najłagodniejszej postaci zapalenia rozcięgna podeszwowego zazwyczaj wystarczy odpowiedni dobór obuwia, zastosowanie wkładki amortyzującej obciążenia kości piętowej oraz ćwiczenia rozciągające. Oczywiście nie możemy liczyć, że dolegliwości bólowe natychmiast ustąpią. Proces leczenia zachowawczego tego rodzaju bólu pięty, gdzie staramy się zwalczyć przyczyny patologii, jest niestety długotrwały. W postaci bardziej zaawansowanej, pomocna może być farmakoterapia niesterydowymi lekami przeciwzapalnymi, bądź też lekami sterydowymi pod postacią iniekcji. W tym wypadku należy być ostrożnym, gdyż ostrzykiwanie powięzi podeszwowej może nieść ryzyko jej przerwania, znacznie komplikując dalszy proces leczenia. Podstawą leczenia jest fizjoterapia, ponieważ bardzo często chorobie tej towarzyszy przykurcz mięśni łydki czy zaburzenia w budowie stopy, więc leczenie przebiega kompleksowo. Kiedy konieczna jest operacja ostrogi piętowej? Operację ostrogi piętowej przeprowadzana się w przypadkach, gdy boląca pięta po leczeniu nieoperacyjnym, na które przeznacza się standardowo aż do 12 miesięcy, nadal daje dolegliwości. Zabieg operacyjny rozcięgna podeszwowego najczęściej polega na częściowym nacięciu samego rozcięgna. Dawniej stosowano różne techniki, ważne było, aby dostatecznie uwidocznić operowaną okolicę. Obecnie najczęściej wykonujemy zabieg endoskopowo, wykorzystując dwa małe nacięcia skóry pozwalające wprowadzić odpowiednie narzędzia wraz z kamerą. Ingerencja w strukturę stopy nie jest duża, zabieg obarczony jest niskim ryzykiem powikłań, ale wykonujący zabieg lekarz musi być ostrożny, ponieważ operuje blisko nerwu Baxtera. Po operacji pacjent szybko wraca do sprawności. Nie stosuje się unieruchomienia gipsowego. Już następnego dnia po zabiegu zaleca się wykonywanie ćwiczeń, aby funkcja stopy wróciła do swojego pierwotnego stanu. Kule łokciowe stosuje się przez dwa tygodnie, aby nie odczuwać bólu. Rokowania po operacji rozcięgna podeszwowego są bardzo dobre. Bóle pięt nie powinny stanowić już problemu. Sportowcy, u których dolegliwości bólowe ustąpiły, mogą powrócić do dawnego programu treningowego. Czym jest choroba Haglunda? Po raz pierwszy chorobę określił w 1927 roku Patrick Haglund. Stan ten został opisany jako idiopatyczny, co oznacza, że ​​nie ma widocznej przyczyny, chociaż lekarze powiązali go z kilkoma czynnikami. Pięta Haglunda, inaczej określana jako Deformacja Haglunda to stan, w którym wystaje dodatkowa część kości piętowej, powodując podrażnienie i stan zapalny. Dobrze pokazuje to zamieszczone zdjęcie RTG pacjenta przed operacją. Podobnie jak u ludzi mogą występować różne rozmiary i kształty nosa, tak mogą występować różnice w wielkości i kształcie tych kości. Wystająca część kostna może ocierać się o leżące powyżej ścięgno Achillesa i powodować ból ścięgna. Ból piety z tyłu w tym przypadku nie jest wynikiem pojedynczego urazu, a bardziej zależy od aktywności fizycznej i forsownych treningów (zwłaszcza bieganie, a także sporty pokrewne jak np. piłka nożna). Nie jest to jednak regułą, ponieważ ból pięty pojawia się również u ludzi, nie mających ze sportem nic wspólnego. Tkanka miękka na kości piętowej, w pobliżu przyczepu ścięgna Achillesa, staje się podrażniona, gdy kość ociera się o but podczas chodzenia. Prowadzi to często do bolesnego zapalenia kaletki ścięgna Achillesa. Kość pięty odchyla się nieco na zewnątrz, co zwiększa prawdopodobieństwo obcierania się pięty o grzbiety butów. Odczuwany przez nas ból pięty nasila się. Dolegliwościom bólowym nie towarzyszą wbrew pozorom zbyt ciasne buty, a źle wyprofilowany i zbyt sztywny zapiętek występujący np. w: kobiecych czółenkach, męskich butach zimowych, kaloszach, czy chociażby łyżwach hokejowych lub rolkach. Niektóre opracowania naukowe podają, że w pewnym stopniu w deformacji Haglunda również sporą rolę odgrywa dziedziczność (anatomia stóp – kształt kości piętowej i wydrążenie stopy) oraz nadwaga. Jakie są objawy Deformacji Haglunda? Pierwszym symptomem jest ból pięty z tyłu, czyli guza piętowego, bez wyraźnych oznak obrzęku. Początkowe objawy mają łagodny charakter, prowadząc jedynie do uczucia dyskomfortu w trakcie chodu. Pacjenci odczuwają ucisk w tylnej części pięty, szczególnie podczas zakładania obuwia. Początkowo objawy nie są na tyle bolesne i uciążliwe, aby od razu z bólem pięty iść do lekarza. W ten sposób proces deformacji guza piętowego ulega stałemu rozwojowi. Z czasem wspomniane dolegliwości bólowe ulegają nasileniu, powodując wyraźne utykanie w czasie marszu. Ból pięty najczęściej pojawia się po wysiłku fizycznym lub nad ranem, rzadko jednak mamy do czynienia z nim w nocy. Z czasem na guzie piętowym rozwija się zniekształcenie wraz z bolesnym obrzękiem, co wyraźnie pokazuje zamieszczone zdjęcie. Kość piętowa w tak zaawansowanym stanie chorobowym jest bardzo bolesna. Szczególnie odczuwalne jest to w trakcie ruchu zgięcia grzbietowego stopy. Kolejnym stadium może być proces zapalny w obrębie przyczepu ścięgna Achillesa do kości piętowej. Główne objawy choroby Haglunda: zauważalny guz na tylno-górnej części pięty ból pięty z tyłu w okolicy przyczepu ścięgna Achillesa do kości piętowej ból pięty po nocy zaczerwienienie w okolicach tkanki zapalnej obrzęk w tylnej części pięty choroba może wystąpić na jednej lub obu stopach Diagnostyka i leczenie choroby Haglunda Deformację Haglunda można potwierdzić już na podstawie badania fizykalnego, jednak aby uzyskać całkowitą pewność i wykluczyć inne przyczyny bólu pięty np. ocenić strukturę kości piętowej, trzeba w diagnostyce wykonać zdjęcia rentgenowskie. Boląca pięta w przypadku Deformacji Haglunda, przy odpowiednio postawionej diagnozie i rozpoczęciu leczenia zachowawczego we wczesnym jej stadium, daje dobre rokowania dla pacjenta. Leczenie niechirurgiczne deformacji Haglunda, które rozpoczynamy od odpoczynku i znacznej redukcji aktywności fizycznej, ma na celu zmniejszenie stanu zapalnego kaletki. Aby zmniejszyć obrzęk, należy zastosować okłady z lodu, przykładając je w miejsce stanu zapalnego (schładzamy piętę przez 20 minut, by po przerwie, co najmniej 40 minut, powtórzyć proces). Lekarz może podać doustne niesteroidowe leki przeciwzapalne (np. ibuprofen) w celu zmniejszenia bólu i stanu zapalnego. Lekarz może również zalecić wstrzyknięcie, pod kontrolą USG, kortykosteroidów w kaletkę, co może pomóc w diagnozie i leczeniu. Natomiast nie zaleca się zastrzyków steroidowych bezpośrednio do ścięgna Achillesa, ponieważ mogą osłabić ścięgno, co może prowadzić do zerwania ścięgna. Ważne są również ćwiczenia rozciągające kończyny dolnej, które pomagają rozładować napięcie ścięgna Achillesa. Kolejny element, to modyfikacja obuwia, aby zmniejszyć czynnik drażniący chorą kaletkę. Można pomyśleć o doborze wkładek ortopedycznych (pełnych lub podnoszących samą piętę) pozwalających na odciążenie podłużnego sklepienia stopy lub specjalnych butów z miękkim zapiętkiem, a nawet z odkrytą piętą. Leczenie zachowawcze może zmniejszyć ból pięty i zminimalizować stan zapalny, jednak nie zmniejszą samej deformacji na kości piętowej. Kiedy potrzebna jest operacja pięty Haglunda? W przypadku braku wyraźnych efektów leczenia zachowawczego i zaawansowanych zmian deformacji guza piętowego, ortopeda podejmuje decyzję o zabiegu chirurgicznym. Leczenie chirurgiczne polega na usunięciu wystającej części kostnej, kaletki głębokiej ścięgna Achillesa, która jest głównym źródłem bólu oraz czyści się przednią część ścięgna Achillesa (przyczep do kości piętowej). Operację można wykonać tradycyjną otwartą techniką chirurgiczną (z blizną 4-5 cm) lub minimalnie inwazyjną techniką endoskopową przy użyciu dwóch małych nacięć. Technika endoskopowa powoduje mniejsze powikłania przy gojeniu się rany po operacji, pozwala szybciej stać na chorej stopie i może pozwolić na krótszy czas rehabilitacji, a także szybszy powrót do: noszenia butów, pełnego zdrowia, aktywności fizycznej i sportu. W trakcie operacji ortopeda może dodatkowo wykonać ostrzyknięcie ścięgna Achillesa osoczem wysokopłytkowym. Cały zabieg trwa ok. 40 minut. Po operacji, aby zminimalizować ból pięty, pacjent ma założoną szynę gipsową, którą nosi przez tydzień od operacji. Po tym okresie może rozpocząć rehabilitację, ale poruszać się przez kolejne dwa tygodnie może przy pomocy Walkera (but ortopedyczny). Ważne jest, aby po operacji postępować zgodnie z instrukcjami ortopedy i fizjoterapeuty. Zwykle powrót do uprawiania sportu i biegania następuje po około 12 tygodniach po operacji, w zależności od tego, jak przebiega rehabilitacja. Aby zapobiec nawrotom Deformacji Haglunda, by boląca pięta dalej nam nie dokuczała, należy: nosić odpowiednie obuwie – unikając butów ze sztywnym zapiętkiem, wykonywać ćwiczenia rozciągające, unikać biegania po twardym podłożu i podbiegów w czasie treningów. Przyczyny neuropatii nerwu piszczelowego Ból w stopie, zlokalizowany w okolicy pięty, może być również wynikiem neuropatii nerwu piszczelowego. Schorzenie to często określane jest mianem zespołu kanału stępu (tajemnicze pieczenie stopy - ból pięty). Neuropatia nerwu piszczelowego, choć jest powszechną przyczyną dolegliwości stopy, jest rzadko trafnie rozpoznawana, i co za tym idzie, niewłaściwie leczona. Nerw piszczelowy oraz naczynia krwionośne (tętnica i żyła piszczelowa tylna), a także ścięgna mięśni (zginacz palców, zginacz długi palucha i piszczelowy tylny) przechodzą przez wąski kanał stępu poniżej kostki przyśrodkowej, gdzie często dochodzi do ucisku. Niedotlenienie nerwu, wywołane zastojem żylnym, powoduje zwłóknienie włókien nerwowych. Wśród przyczyn neuralgii nerwu piszczelowego tylnego często wymienia się: stan zapalny pochewek ścięgnistych kanału stępu, a także przewlekłe drażnienie nerwu piszczelowego przez elementy kostne w momencie niewłaściwie stawianej stopy w trakcie chodzenia i biegu. Do bezpośrednich przyczyn zaliczyć można również wszelkiego rodzaju urazy w obrębie pięty i stawu skokowego jak: złamania i skręcenia, a także obecność blizn i zrostów. Jakie są objawy zespołu kanału stępu? Neuropatia nerwu piszczelowego objawia się piekącym bólem stopy na jej podeszwowej powierzchni. Ból pięty z tyłu może promieniować aż do przyśrodkowej części łydki. Zastój żylny (czasem też żylaki), o którym wcześniej wspominaliśmy, powoduje nasilenie dolegliwości bólowych w nocy. Ból pięty po nocy często ustaje samoistnie po rozpoczęciu chodzenia. Czasem możliwy jest obrzęk lub zgrubienie w okolicach kostki oraz pięty. Do pojawienia się zespołu predysponują: urazy w obrębie stawu skokowego, obrzęki, choroby reumatyczne oraz otyłość. U sportowców, szczególnie u biegaczy, przyczyną ucisku może być stan przeciążeniowy stopy w pronacji, zbyt mocne sznurowanie obuwia lub zaburzenie anatomiczne po złamaniu kości w obrębie pięty. Oczywiście, zanim wystąpią typowe objawy zespołu kanału stępu, sportowcy poddają stopy wielogodzinnym przeciążeniom np. podczas biegania (zwiększona objętość treningowa – liczba przebiegniętych kilometrów) lub na siłowni (zwiększenie masy dźwiganych ciężarów). Nasilenie dolegliwości zwiększa się podczas aktywności fizycznej, szczególnie w trakcie biegu. W tym miejscu warto podkreślić znaczenie biomechaniki ruchu, gdyż zaburzone stawianie stopy skutkuje jej złą pracą w trakcie każdego kroku biegowego. Charakterystyczne objawy: drętwienie i mrowienie podeszwowej powierzchni śródstopia, ból pod piętą, osłabienie siły mięśni zginaczy palców, możliwe skurcze palców, nasilenie objawów w nocy zwiększony ból w czasie chodzenia, zmniejszanie dolegliwości bólowych przy uniesionej kończynie Rozpoznanie neuropatii nerwu piszczelowego Kluczowe w leczeniu neuropatii nerwu piszczelowego jest prawidłowa diagnostyka. O ile przy oczywistym urazie rozpoznanie tego schorzenia nie sprawia problemów, to boląca pięta przy przewlekłych kontuzjach przeciążeniowych może stanowić problem. W badaniu klinicznym lekarz stwierdza dodatni objaw Tinela (objaw neurologiczny, wywołuje się go opukując pień badanego nerwu obwodowego) na przebiegu nerwu piszczelowego w kanale stepu. O wyniku pozytywnym świadczy uczucie bólu i drętwienia stopy. W diagnostyce cennych informacji dostarczyć mogą badania: rentgenowskie RTG (wykonane przy obciążonej stopie wyklucza złamania, osteolity i konflikty stawowe), ultrasonograficzne USG (wykrywa np. zapalenie błony maziowej) lub rezonansu magnetycznego MRI (uwidacznia zmiany chorobowe w kanale stępu, zbędne masy tkankowe). W diagnostyce można wykorzystać również EMG – badanie przewodzenia nerwowego, co może bezpośrednio potwierdzić dysfunkcję na poziomie nerwu. Niestety przewodnictwo nerwowe dość często wychodzi ujemnie, co nie wyklucza rozpoznania. Dzieje się tak, ponieważ badana stopa metodą EMG jest unieruchomiona, a dolegliwości występują w obciążeniu. Jak leczyć zespołu kanału stępu? Podstawą jest leczenie zachowawcze. Polega ono głównie na ograniczeniu aktywności fizycznej (należy przestać podrażniać nerw), stosowaniu leków przeciwzapalnych i przeciwbólowych, a także zastosowaniu specjalnych wkładek do butów lub całkowitej zmianie obuwia. Jeśli leczenie zachowawcze okazuje się nieskuteczne i nadal odczuwalny jest ból pięty, to przechodzi się do leczenia chirurgicznego. Zabieg polega na odbarczeniu kanału stępu (operacja trwa do 45 min.), co niestety nie zawsze okazuje się skuteczne. Czasem, w przypadku nieodwracalnych zmian w nerwie piszczelowym, po początkowym okresie złagodzenia objawów bólowych, może dojść do nawrotu neuropatii. Zespół kanału stępu jest przeciążeniem irytującym, którego pierwsze objawy mogą zostać zignorowane, a w dalszym okresie niewłaściwie zdiagnozowane. Skutkiem tego może być trwałe uszkodzenie nerwu piszczelowego. Leczenie tego schorzenia po okresie trzech miesięcy od pojawienia się pierwszych objawów, może być bardzo ciężkie, a czasami wręcz niemożliwe do całkowitego wyleczenia. Dlatego każdy dyskomfort w obrębie kostki przyśrodkowej lub pieczenie w okolicach pięty powinien zachęcić nas do skontaktowania się z ortopedą. Czym jest neuropatia nerwu Baxtera? Kolejną dolegliwością związaną z bólem pięty, również związaną z nerwem (wcześniej n. piszczelowym) jest neuropatia nerwu Baxtera. Anatomicznie, nerw Baxtera to pierwsza gałązka nerwu piszczelowego, która przechodzi po przyśrodkowej stronie kości piętowej na stronę podeszwową stopy. Sytuacja tej dolegliwości jest bardzo podobna do nerwu piszczelowego. Statystycznie podaje się, że jest to rzadko spotykana dolegliwość w obrębie pięty. Z drugiej jednak strony podaje się, że może to wynikać z trudności w prawidłowym rozpoznaniu, co skutkuje przeoczeniem neuropatii Baxtera. Objawy, takie jak boląca pięta, często są podobne do zapalenia rozcięgna podeszwowego i bywa tak, że obie patologie występują jednocześnie. Doświadczony ortopeda jest jednak w stanie wychwycić te charakterystyczne cechy różniące te dwie choroby. W przypadku neuropatii Baxtera mamy do czynienia z palącym bólem przyśrodkowej strony kości piętowej, promieniującym w kierunku guza piętowego i dającym uczucie drętwienia. Często dochodzi do nasilenia bólu w trakcie aktywności fizycznej. Przyczyny neuropatii Baxtera: zapalenie rozcięgna podeszwowego stopa wydrążona (zwiększone napięcie rozcięgna podeszwowego) stopa szpotawa (kompresja na przebiegu nerwu) stopa płaska (niewydolność mięśnia piszczelowego tylnego) stopa koślawa lub płasko-koślawa zapalenie ścięgna Achillesa Jak rozpoznać neuropatię nerwu Baxtera? Podstawą skutecznego leczenia jest postawienie prawidłowej diagnozy, a to w przypadku neuropatii Baxtera, jak już wspominaliśmy, nie jest łatwe. Diagnostyka opiera się głównie na badaniu klinicznym, w trakcie którego ortopeda przeprowadza wywiad i badanie palpacyjne. Pomocne w diagnostyce mogą być: badanie rezonansem magnetycznym MRI (uwidacznia zanik m. odwodziciela palca małego) oraz badaniem ultrasonograficzne USG. W celu potwierdzenia rozpoznania ortopeda może wykonać ostrzyknięcie lekiem sterydowym okolicy nerwu podeszwowego bocznego lub całego pnia nerwu piszczelowego, na poziomie troczka zginaczy. W przypadku ustąpienia dolegliwości i ból w pięcie mija, mamy pewność co do prawidłowej diagnozy neuropatii Baxtera. Leczenie nerwu Baxtera Leczenie tego schorzenia rozpoczynamy od fizjoterapii, która polega głównie na rozluźnieniu tkanki bezpośrednio otaczającej nerw (rozcięgno podeszwowe i mięśnie: odwodziciel palucha, czworoboczny podeszwy). Rozluźnieniu poddaje się również mięsień trójgłowy łydki i grupę kulszowo-goleniową, których zwiększone napięcie wpływa na napięcie rozcięgna podeszwowego i oczywiście ucisk na nerw. Dodatkowo, również do zastosowania w warunkach domowych, należy wykonywać ćwiczenia rozciągające, a także rolować tylną taśmę mięśniowo-powięziową w celu zmniejszenia napięcia. Sama fizjoterapia oraz ćwiczenia mogą okazać się niewystarczające, a nawet nieskuteczne w walce z bólem pięty. Dzieje się tak szczególnie w stanach przewlekłych, gdy pacjent zbyt późno zgłasza się do lekarza lub gdy terapia prowadzona jest nieprawidłowo (fizykoterapia może powodować nasilenie dolegliwości). W przypadku zwiększonych dolegliwości bólowych ortopeda może uzupełnić leczenie o leki przeciwbólowe. Jeśli terapia manualna nie przynosi wyraźnej poprawy, a boląca pięta nadal daje dokuczliwe dolegliwości, zalecany jest zabieg chirurgiczny, który wykonuje ortopeda. Zabieg jest dość trudny technicznie i polega na uwolnieniu nerwu podeszwowego bocznego, jednak dobrze wykonany, przynosi bardzo dobre rezultaty. Bibliografia: Patrick J. McMahon, 2009, “Medycyna sportowa – współczesne metody diagnostyki i leczenia”. Anna Jegier, Krystyna Nazar, Artur Dziak, 2013, “Medycyna sportowa”. Praktyczna Fizjoterapia & Rehabilitacja / 2018 – ”Propozycja programu fizjoterapeutycznego w leczeniu zachowawczym neuropatii nerwu Baxtera” mgr Anna Skulimowska & Bryłka, dr n. med. Paweł Kołodziejski. Ortho Virginia – Minimally Invasive Achilles: Haglund’s Syndrome and Endoscopic Calcaneoplasty, Paul J. Switaj. Medical News Today – How do you treat Haglund’s deformity, Jennifer Berry, William Morrison. Ważnym elementem leczenia zapalenia rozcięgna podeszwowego są ćwiczenia rehabilitacyjne. Polegają one na rozciąganiu rozcięgna i sąsiadujących mięśni. Można także wykonywać masaże dotkniętych zmianami okolić, np. z użyciem piłki tenisowej. Najczęściej wykorzystuje się różnego rodzaju techniki tkanek miękkich, ćwiczenia rozciągające struktury podudzia i podeszwy stopy czy zabiegi fizykoterapeutyczne np. fala uderzeniowa. Niektórzy zalecają także stosowanie miękkich wkładek odciążających rozcięgno. Jak długo leczy się zapalenie rozcięgna podeszwowego? Leczenie. Proces powrotu do zdrowia trwa od kilku tygodni do kilkunastu miesięcy. Czas uwarunkowany jest rozległością zapalenia i innymi objawami towarzyszącymi. Zaleca się przede wszystkim przerwę w bieganiu na ok 4-5 tygodni. Co powoduje zapalenie rozcięgna podeszwowego? Przyczyny zapalenia rozcięgna podeszwowego stopy Najczęstszą przyczyną tej dolegliwości są sumujące się przeciążenia spowodowane zwiększonym napięciem samego rozcięgna i mięśni łydki. Jakie zabiegi na zapalenie rozcięgna podeszwowego? W leczeniu rozcięgna podeszwowego korzystamy z takich terapii jak: Fala uderzeniowa. Laser HILT. Sucha igłoterapia. Iniekcje osocza bogatopłytkowego. Kinesiotaping. Terapia manualna. Wkładki termoplastyczne. Jak leczyć stan zapalny w stopie? W przypadku stopy reumatoidalnej fizjoterapia jest bardzo pomocna. W okresie nasilenia przykrych dolegliwości, kluczową rolę odgrywa stosowanie środków i zabiegów przeciwbólowych, takich, jak jonoforeza razem z lekami przeciwzapalnymi. Stawy objęte stanem zapalnym należy oszczędzać, lecz nie wolno pozbawiać ich ruchu. Dlaczego boli pięta z boku? Ból pięty promieniujący do łydki (z tyłu lub z boku) czy kłucie w pięcie może być oznaką groźnego schorzenia stawów, jakim jest dna moczanowa, znana także jako podagra. Skaza moczanowa jest wynikiem zbyt wysokiego stężenia kwasu moczowego w organizmie. Kiedy boli pięta? Ból pięty może być wywołany przez wiele schorzeń. Gdy pojawia się po chodzeniu, może być oznaką ostrogi piętowej dolnej lub górnej, zapalenia rozcięgna podeszwowego. Innymi przyczynami bólu są zapalenie ścięgna Achillesa czy złamanie kości piętowej. Niekiedy przyczyną bywa także atrofia poduszki tłuszczowej stopy. Jak wygląda rozcięgno podeszwowe? Rozcięgno podeszwowe to mocna, włóknista struktura przypominająca taśmę. Stanowi ono silne mechaniczne połączenie między piętą a palcami stóp. Tworzy część powięzi głębokiej spodniej części stopy, odpowiadając za kształt jej łuku podłużnego i poprzecznego. Jakie ćwiczenia na rozcięgno podeszwowe? Wystarczy umieścić stopę na zwiniętym ręczniku, chwycić za jego oba końce i pociągnąć delikatnie ku sobie, aby rozciągnąć łuk stopy. Skuteczne może być przesuwanie stopy po powierzchni piłki lub wałka. Dobre rozciągnięcie może zapewnić nawet samo ciągnięcie ku sobie palców nogi dłonią. Jakie są objawy ostrogi piętowej? Ostroga piętowa – objawy Najbardziej charakterystycznym objawem ostrogi jest ból pięty, który początkowo pojawia się przy chodzeniu, zwłaszcza przy stawianiu pierwszych kroków (często o poranku). Co ciekawe, po „rozchodzeniu” ból łagodnieje, po czym ponownie nasila się przy pokonywaniu długich dystansów. Ile kosztuje terapia falami uderzeniowymi? Średni koszt zabiegów z wykorzystaniem fali uderzeniowej to ok. 60-80 zł. W niektórych gabinetach można skorzystać np. z sesji łączących w sobie różne zabiegi. Jakie wkładki na zapalenie rozcięgna podeszwowego? Wkładki ortopedyczne Vaya Plantaro to innowacyjne, skórzane wkładki wielokrotnego użycia, które zapewniają komfort stopom z zapaleniem rozcięgna podeszwowego lub ostrogą piętową. W tylnej części wkładki wbudowany został miękki amortyzujący krążek, który niweluje ból pięty oraz redukuje nacisk kości pięty na podłoże. Co zrobić z odbitą stopa? Gdy ból stóp wynika z choroby ogólnoustrojowej, konieczne jest skorzystanie z pomocy specjalisty np. reumatologa lub neurologa. W przypadku urazów i przeciążeń stosuje się zimne okłady oraz maści czy żele o działaniu przeciwzapalnym. Możemy sięgnąć także po doustne niesteroidowe leki przeciwzapalne. Jak długo trwa stan zapalny? Wyróżnia się zapalenie ostre oraz przewlekłe. Zapalenie ostre trwa z reguły do kilku dni i składa się z trzech głównych etapów: uszkodzenia tkanek, wzrostu przepływu krwi i napływu komórek odpornościowych (wysięk) oraz gojenia. Zapalenie przewlekłe drwa wiele tygodni. Czy można wyleczyć stan zapalny? W prawidłowych warunkach stan zapalny ulega samoistnemu ograniczeniu, a jego następstwem jest gojenie i pełna naprawa tkanek. Niekiedy jednak stan zapalny nie zostaje w pełni wygaszony i przyjmuje postać przewlekłą. Rozcięgno podeszwowe to mocna struktura włóknista, pasmo tkanki łącznej, biegnące od pięty do palców stopy. Zapalenie rozcięgna podeszwowego pojawia się najczęściej u sportowców, u których powtarzające się, niewielkie urazy przyczyniają się do przeciążenia i powstania stanu zapalnego. Także niewłaściwie dobrane obuwie, zwłaszcza do biegania, noszenie butów na wysokim obcasie czy otyłość to czynniki sprzyjające zapaleniu powięzi podeszwowej. Pojawia się wówczas ból pięty po wstaniu z łóżka (lub po dłuższym odpoczynku), czasami także obrzęk i zaczerwienienie. Jak leczy się zapalenie rozcięgna podeszwowego? Zapalenie rozcięgna podeszwowego – gdzie znajduje się rozcięgno podeszwowe? Jaka jest jego funkcja? Rozcięgno podeszwowe jest silną, kilkuwarstwową strukturą połączoną z mięśniem zginaczem krótkim palców. Od poziomu kości śródstopia ulega podziałowi na 5 pasm. Rozcięgno podeszwowe stanowi element, który łączy ze sobą piętę, kości stopy i rozciąga się aż po palce. Poza mięśniami odpowiedzialnymi za utrzymywanie właściwego wydrążenia stopy, swój udział ma tutaj również rozcięgno. Stanowi ono pewnego rodzaju rusztowanie, w którym w sposób bierny zostało wzbudzone napięcie. Rozcięgno podeszwowe jest więc ważnym elementem w utrzymywaniu fizjologicznego sklepienia stóp, amortyzacji narządu ruchu. Współuczestniczy w mechanizmie kotwiczenia stopy określanym jako efekt Windlass (mechanizm Windlass wpływa na efektywną propulsję, czyli przetaczanie stopy, różnicę czasu pomiędzy oderwaniem od podłoża pięty i palców tej samej stopy). Występuje parzyście, po obu stronach. Zapalenie rozcięgna podeszwowego – przyczyny Ból rozcięgna podeszwowego sugerujący zainicjowanie procesu zapalnego może mieć podłoże wieloczynnikowe. Bardzo często pojawia się u biegaczy i osób aktywnych fizycznie, jest to nierzadko przypadłość amatorów gry w tenisa ziemnego. Zapalenie rozcięgna podeszwowego stopy u takich osób jest zazwyczaj konsekwencją niewielkich urazów, przeciążeń, które powtarzają się w przeciągu dłuższego czasu, nadmiernego napięcia w obrębie samego rozcięgna, a także mięśni łydki. Jest to związane z niewłaściwą techniką uprawiania danej dyscypliny sportowej i stosowania nieodpowiedniego obuwia – szczególnie wśród osób początkujących. Bieganie po twardym podłożu, zbyt szybko narastająca intensywność i obciążenie treningowe również zaliczane jest do możliwych przyczyn entezopatii rozcięgna podeszwowego. Objawy tej dysfunkcji w postaci bólu pięty z boku od wewnętrznej strony są także efektem nadwagi i otyłości. Czynnikami sprzyjającymi są dodatkowe wady ustawienia stóp i noszenie butów na wysokim obcasie, co generuje duże naprężenia i stan zapalny rozcięgna podeszwowego. Nieleczone, może doprowadzić do poważnych patologii. Polecane dla Ciebie obrzęk, oparzenie, siniaki, ukąszenie, stres, stan zapalny, zadrapania, skaleczenie, ból, krwawienie zł maść, zmęczenie, dla sportowców, bez parabenów zł ibuprofen, kapsułki, ból, gorączka, stan zapalny zł ibuprofen, żel, ból, nerwoból, stan zapalny zł Zapalenie rozcięgna podeszwowego – objawy Zapalenie ścięgna stopowego może generować bardzo różne objawy. Charakterystyczne jest pojawianie się dolegliwości po dłuższym okresie bezruchu, np. ból pięty po wstaniu z łóżka. Po wykonaniu kilku kroków następuje zmniejszenie jego intensywności. Wśród innych bardzo charakterystycznych symptomów wyróżniamy: ból pięty i/lub ból stopy (podeszwy, ból pod stopą i ból pod piętą), dolegliwości w połowie rozcięgna – między palcami a piętą, w stanach ostrych – ból pięty z boku czy ból mięśnia podeszwowego nieustępujący mimo odciążenia (dolegliwość narasta nawet w spoczynku), pojawianie się cech stanu zapalnego – zaczerwienienie, obrzęk, tkliwość, ocieplenie skóry. Zapalenie rozcięgna podeszwowego – rozpoznanie Chcąc podjąć skuteczne leczenie rozcięgna podeszwowego, ważny jest proces diagnostyczny. W tym celu przeprowadzona zostaje anamneza, czyli wywiad z pacjentem. Następnie specjalista przystępuje do wykonania testów oraz palpacji podeszwowej części stopy. Kluczowe obszary to miejsca przyczepu rozcięgna, czyli pięta, a także okolice palców. Badanie USG pozwala uwidocznić ewentualne zaburzenia ciągłości tkanki, czy nagromadzenie się płynu. Różnicowanie ze złamaniem zmęczeniowym czy ostrogą piętową wymagać może rentgenodiagnostyki czy, w uzasadnionych przypadkach, rezonansu magnetycznego. Zapalenie rozcięgna, któremu towarzyszy stan zapalny całej stopy i dolegliwości ze strony innych stawów, może być wskazaniem do wykonania badań laboratoryjnych (np. zapalenie śródstopia o podłożu reumatoidalnym). Są to tzw. wskaźniki zapalenia – białko ostrej fazy – CRP oraz odczyn Biernackiego – OB. Zapalenie rozcięgna podeszwowego – leczenie Jak leczyć rozcięgno podeszwowe? W pierwszej kolejności bezwarunkowo należy ograniczyć do minimum obciążanie stopy. W praktyce oznacza to rezygnację z uprawiania sportu, zaprzestanie treningów, czy długodystansowych marszów. Pozwoli to zmniejszyć ból w stopie, odciążyć tkanki i stworzyć warunki do regeneracji. Bardzo ważne w tym okresie jest przeciwdziałanie objawom stanu zapalnego. W tym celu lekarze rekomendują stosowane maści przeciwzapalnych, miejscowego ostrzykiwania preparatami zawierającymi substancje sprzyjające regeneracji, jak np. bogatopłytkowe osocze. Niekiedy stosuje się również sterydy na zapalenie rozcięgna podeszwowego w postaci iniekcji. W sytuacji podejrzenia przerwania ciągłości opisywanej struktury, konieczna może być operacja lub czasowe unieruchomienie, tak, aby stworzyć odpowiednie warunki gojenia. Uporczywe dolegliwości są wskazaniem do zwolnienia lekarskiego. Rehabilitacja rozcięgna podeszwowego może trwać nawet kilka tygodni. Jest to sprawa mocno indywidualna. Zapalenie rozcięgna podeszwowego – fizjoterapia W fazie ostrej zapalenie przyczepu rozcięgna podeszwowego jest traktowane czynnikami fizykalnymi. Zaliczamy tutaj zimnolecznictwo, laseroterapię, magnetoterapię czy stymulację do głębszego przenikania leków za pomocą ultradźwięków. Domowe sposoby na zapalenie rozcięgna podeszwowego to okłady chłodzące z lodu lub preparatów o takim działaniu dostępnych w aptece. Należy je wykonywać systematycznie 2–3 razy dziennie po 10–15 minut. Poleca się kontrolę obuwia u fizjoterapeuty i ewentualną wymianę lub dobranie wkładek ortopedycznych pod kątem dysfunkcji mogącej przyczyniać się do zapalenia ścięgna w stopie. Dobrym rozwiązaniem jest kinesiotaping, czyli wykorzystanie aplikacji odciążającej wykonanej z taśm elastycznych Kinesiology Taping. Ciekawe rezultaty przynosi zabieg fali uderzeniowej, szczególnie w sytuacji, gdy mamy już do czynienia z obecnością kostnych wyrośli. Fizjoterapia oferuje także metody rozluźniania mięśniowo–powięziowego, suche igłowanie, masaż głęboki, pinopresurę czy różnego rodzaju techniki manualne. Zapalenie rozcięgna podeszwowego – ćwiczenia Ćwiczenia na rozcięgno podeszwowe skupiają się nie tylko na stopie, ale także na obszarze łydki oraz mięśniach odpowiedzialnych za wspieranie funkcji struktury rozcięgna. Przykłady to: W pozycji siedzącej należy umieścić piłeczkę tenisową pod stopą. Następnie przeprowadzamy rolowanie stopy po piłce, bardzo powoli, wykorzystując niewielki nacisk. Wykonujemy to jednorazowo przez 5 minut. Ćwiczeniem, które umożliwia rozciąganie rozcięgna podeszwowego jest przyciąganie ręką palucha stopy opartej na podłożu. Pozycję końcową utrzymujemy 30 sekund i powtarzamy 3–5 razy. W pozycji stojącej, w wykroku, opieramy się rękami o ścianę. Noga zakroczna wyprostowana w kolanie, stopa przez cały czas utrzymuje kontakt z podłożem. Ćwiczenie polega na powolnym uginaniu w kolanie nogi wykrocznej, co powinno spowodować wrażenie rozciągania łydki nogi zakrocznej. Taką pozycję utrzymujemy 30 sekund potem powtarzamy 3–5 razy. Wymienione ćwiczenia na rozcięgno podeszwowe są przykładowe. Dobranie odpowiedniego zestawu należy skonsultować z fizjoterapeutą. Pozostałe domowe sposoby leczenia mogą obejmować delikatny masaż uciskowy podeszwy stopy w celu relaksacji tkanek. Można zrobić to samodzielnie przez 5–20 minut, po prostu uciskając palcami. Przydatne może okazać się również urządzenie do hydromasażu stóp, wówczas siła wodnego strumienia da podobny efekt. Zioła na zapalenie rozcięgna podeszwowego to możliwość wykorzystania okładów z liści żywokostu, naparu z Jeżówki czy stosowanie odwaru z kory wierzby. Twoje sugestie Dokładamy wszelkich starań, aby podane zdjęcie i opis oferowanych produktów były aktualne, w pełni prawidłowe oraz kompletne. Jeśli widzisz błąd, poinformuj nas o tym. Zgłoś uwagi Polecane artykuły Zawroty głowy – przyczyny, objawy, leczenie Zawroty głowy mogą być spowodowane na przykład zbyt gwałtowną zmianą pozycji czy odwróceniem głowy i wówczas są zjawiskiem fizjologicznym. Czasem jednak mogą być wynikiem poważniejszych dolegliwości. Jakich? Czkawka – przyczyny i leczenie Czkawka (łac. singultus) w większości przypadków bywa zjawiskiem całkowicie fizjologicznym oraz powszechnym. Jednakże uporczywa czkawka, która utrudnia funkcjonowanie, może być objawem chorób układu trawiennego i nerwowego. Z tego względu, mimo pozornie błahego charakteru, nie należy jej lekceważyć, a przy występowaniu innych niepokojących objawów koniecznie należy skonsultować się ze specjalistą. Czym jest czkawka? Co może oznaczać? Jak się jej pozbyć? Odpowiadamy w poniższym artykule. Kolka wątrobowa – przyczyny, objawy, leczenie i domowe sposoby na atak kolki żółciowej Kolka wątrobowa (żółciowa) objawia się jako silny i nagły ból pod prawym łukiem żebrowym, który może trwać nawet kilka godzin. Wynika z zaburzonej pracy pęcherzyka żółciowego. Kto najbardziej jest narażony na kolkę wątrobową i w jaki sposób można złagodzić ból, który jej towarzyszy? Paranoja indukowana (Folie a deux) – na czym polega zaburzenie psychiczne znane z filmu „Joker 2”? Wszystko wskazuje na to, że fabuła powstającego filmu „Joker 2" zbudowana zostanie wokół zaburzenia zwanego paranoją indukowaną (folie a deux). Znajomość objawów i charakterystyki tej przypadłości pozwala przewidzieć, o czym będzie opowiadała kontynuacja kinowego przeboju z 2019 roku. Pęknięty ząb – co robić, jak się leczy? Do najczęstszych przyczyn pęknięć zębów należą wady zgryzu, bruksizm, nagryzienie twardego przedmiotu. Uraz pojawia się także jako powikłanie leczenia kanałowego. Pęknięcie może dotyczyć korony zęba, ale też korzenia. Najczęstsze jest to pęknięcie poprzeczne (wzdłuż). Terapia polegW innych sytuacjach konieczne może być leczenie kanałowe czy nawet usunięcie zęba Ból po prawej stronie brzucha – co może oznaczać? Ból brzucha po prawej stronie to objaw wielu dolegliwości, które mogą dotyczyć zarówno dzieci, jak i dorosłych. W zależności od jego lokalizacji i typu będzie świadczył o różnych problemach. Co może powodować ból po prawej stronie brzucha? Hipertermia (przegrzanie) organizmu – objawy, przyczyny, pierwsza pomoc Fala upałów przetaczająca się nad krajem sprzyja wystąpieniu hipertermii. Do przegrzania organizmu dochodzi na skutek zaburzenia mechanizmów termoregulacji i niemożności oddania wytworzonego przez organizm ciepła. Szczególnie narażone na jego wystąpienie są noworodki i osoby starsze. Jak rozpoznać hipertermię? I jak wygląda pierwsza pomoc w przypadku podejrzenia udaru cieplnego?

zapalenie rozcięgna podeszwowego jakie leki